„Gospodarka niskoemisyjna” (ang. low emission economy) oznacza gospodarkę charakteryzującą się oddzieleniem wzrostu emisji gazów cieplarnianych od wzrostu gospodarczego, głównie poprzez ograniczenie wykorzystania paliw kopalnych. Gospodarka niskoemisyjna opiera się przede wszystkim na poprawie efektywności energetycznej, wykorzystaniu odnawialnych źródeł energii i zastosowaniu technologii ograniczających emisję.
W sierpniu 2011 roku Rada Ministrów przyjęła założenia dla Narodowego Programu Rozwoju Gospodarki Niskoemisyjnej. Zakłada on rozwój gospodarki niskoemisyjnej przy zapewnieniu zrównoważonego rozwoju kraju oraz cele szczegółowe, które powinny zostać uwzględnione w planach gminnych, oczywiście w odniesieniu do uwarunkowań lokalnych:
- rozwój niskoemisyjnych źródeł energii,
- poprawa efektywności energetycznej,
- poprawa efektywności gospodarowania surowcami i materiałami,
- rozwój i wykorzystanie technologii niskoemisyjnych,
- zapobieganie powstawaniu oraz poprawa efektywności gospodarowania odpadami,
- promocja nowych wzorców konsumpcji.
Gminy (lub ich związki) powinny przygotowywać Plany Gospodarki Niskoemisyjnej (PGN), ponieważ posiadanie planu będzie jednym z warunków uzyskania dofinansowania w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) w latach 2014 – 2020 na działania związane z gospodarką niskoemisyjną. EFRR obejmuje wojewódzkie programy operacyjne i programy finansowane przez fundusze ochrony środowiska.
Plan gospodarki niskoemisyjnej jest zatem strategicznym dokumentem tworzonym na poziomie lokalnym (gminy lub ich związków), który ma przyczynić się do osiągnięcia celów określonych w pakiecie klimatyczno-energetycznym do roku 2020 tj. do:
- redukcji emisji gazów cieplarnianych,
- zwiększenia udziału energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych,
- redukcji zużycia energii finalnej, co ma zostać zrealizowane poprzez podniesienie efektywności energetycznej,
a także do poprawy jakości powietrza na obszarach, na których odnotowano przekroczenia jakości poziomów dopuszczalnych stężeń w powietrzu, w tym: pyłów, dwutlenku siarki oraz tlenków azotu.
Najważniejsze korzyści wynikające ze sporządzenia Planu dotyczą:
- możliwości przyjęcia realnych do wykonania celów w zakresie ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, udziału OZE i ograniczenia zużycia energii w gminach (włączenie się gminy w cele klimatyczne Polski i UE).
- zebrania w jednym dokumencie możliwych do realizacji pod względem ekonomicznym oraz społecznym przedsięwzięć z zakresu środowiska i energetyki poprzez uwzględnienie ich w Wieloletnich Planach Finansowych (optymalizacja wykorzystania środków z perspektywy UE na lata 2014 – 2020).
- PGN jako program wyznaczający kierunki i ujednolicający politykę gminy w zakresie środowiska i gospodarki energetycznej.
- zbudowania modelu finansowania przedsięwzięć w oparciu o Plan.
- zwiększenia szans w ubieganiu się o dotacje środków UE na inwestycje w nadchodzącej perspektywie finansowej 2014-2020,
- poprawy jakości powietrza na terenie gminy.
Jeśli planują Państwo w najbliższych latach inwestycje związane z efektywnością energetyczną, takie jak:
- termomodernizacja i rozbudowa obiektów użyteczności publicznej,
- wdrażanie obszarowych programów, np. ograniczenia niskiej emisji,
- modernizacja oświetlenia ulicznego,
- budowa nowych źródeł energii,
- wymiana lub zakup nowych jednostek taboru komunikacji miejskiej,
- modernizacja lokalnych źródeł ciepła, sieci ciepłowniczych,
- modernizacja i rozbudowa sieci drogowej,
- inne działania z zakresu efektywności energetycznej, poprawy jakości powietrza czy wykorzystania źródeł energii odnawialnej,
zachęcamy do sporządzenia Planu Gospodarki Niskoemisyjnej dla swojej gminy.
